« Poprzednie hasło: OŚLĘ | Następne hasło: OŚLICA » |
OŚLI (30) ai
o jasne.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | ośli | f | N | oślå | n | N | ośl(e) |
G | G | ośl(e)j | G | |||||
D | D | ośl(e)j | D | |||||
A | ośli | A | oślą | A | ||||
I | oślim | I | oślą | I |
pl | ||
---|---|---|
N | subst | ośl(e) |
A | subst | ośle |
sg m N ośli (5). ◊ A ośli (2). ◊ I oślim (2). ◊ f N oślå (2). ◊ G ośl(e)j (2). ◊ D ośl(e)j (1). ◊ A oślą (3). ◊ I oślą (2). ◊ n N ośl(e) (2). ◊ pl N subst ośl(e) (3). ◊ A subst ośle (6); -e (1), -(e) (5).
Sł stp, Cn notuje, Linde także XVII – XVIII w.
- Przymiotnik od „osieł”
- 1. Od znacz. ‘Equus asinus’: odnoszący się do osła, należący do osła, związany z osłem, taki jak u osła
(27)
- W przen (1)
- 2. Zestawienie w funkcji n-pr: »Ośla Głowa« = nazwa herbu (3)
- 3. [Zestawienie w funkcji nazwy botanicznej: »ośli ogorek« = owoc rośliny Citrullus colocynthis Schrad. (Rost: coloquintida); bylina z rodziny dyniowatych (Cucurbitaceae), pochodzenia afrykańsko-azjatyckiego o owocach przypominających jabłka, używana w lecznictwie]
- 1. Od znacz. ‘Equus asinus’: odnoszący się do osła, należący do osła, związany z osłem, taki jak u osła
(27)
»ośle uszy« = asininae aures Mącz [szyk 4:2] (6): BierEz Q2; Bárwierzá było teſzno iż tego táił/ wlazł w trzćinę y wołał ciemnym głoſem: Ma krol oſle vſzy/ ma krol oſle vſzy. BielKron 26; Mącz 17d; O głupi Midá/ widźiſz/ że nietylko vſzy/ Ale y rozum ośli nośiſz przy ſwéy duſzy. KochCz 107; GosłCast 75.
»ośle żarna« = asinaria mola PolAnt, Modrz [szyk 1:1] (2): BudNT Luc 17/2; A ktorzi dźiatkam ſwym obráżenie przynoſzą/ ázaby nielepiey było im/ iáko tenże Chriſtus mowi/ áby záwieśiwſzy ná ich ſzyj ośle żarná byli w morzu vtopieni? ModrzBaz 10.
Synonimy: 3. »jabłko zamorskie«, »leśny korbs«, kolokwinta, kolokwintyda.
Cf OSŁOWY
BK