[zaloguj się]
[pdf]

OTRUCIE (3) sb n

o jasne; teksty nie oznaczają -é.

Fleksja
sg
N otruci(e)
A otruci(e)

sg N otruci(e) (1). ◊ A otruci(e) (2).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde w objaśnieniu s.v. otruć.

Napojenie trucizną, wprowadzenie trucizny do organizmu; veneficium Mącz (3): Veneſicium, Vczárowánie/ też otrucie. Mącz 479d; tedy ſie mnie rzecż tá widźy być niepodobna: áby on to cżłowiek od trućizny iádowitey vlecżony/ pámiętáiąc záwżdy ná ono ſwoie otrućie: nie miał ná potym y oſtrożniey żyć/ żeby z nowu/ tymże iádem záráżony nie był CzechRozm 206; [otrućie/ veneficium. Volck Ppp4].
Przen: Zepsucie, skażenie [czego] (1):
Szereg: »skażenie i otrucie« (1): Więcey niż dziewiędzieśiąt [!] kácerſtw z Grecyey/ y z tjch tám ſtron ná ſkáżenie/ y otrućie prawdy Kátolickiey wyſzło SkarJedn 168.

Synonim: »zadanie jadu«.

Cf OTRUĆ

MŚ