[zaloguj się]
[pdf]

PĘKAĆ SIĘ (1) vb impf

a prawdopodobnie jasne (tak w -ać).

Fleksja
inf pękać się
indicativus
praes
sg
1 pękåm się
praet
pl
3 subst pękały się

inf pękać się. ◊ [praes 1 sg pękåm się. ◊ praet 3 pl subst pękały się.]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

1. [Rozłamywać się: Pękam ſię/ Rumpor, disrumpor. Volck Qqq2v.
Zwrot: »pękać się na [ile] części«: Ites ziemya porussila ssie gest, y opoczne gori pękali ssye nadwie czesczi SprChęd 103.]
2. Wypuszczać młode pędy, kiełkować: Pullulasco – Poczinam wyraſtacz, pekacz ſie. Calep [874]b.

Synonim: 1. rozsiadać się.

Formacje współrdzenne: popękać się; opęknąć się, przepęknąć się, rozpęknąć się.

Cf PĘKAJĄCY SIĘ, PUKAĆ, PUKAĆ SIĘ

KWysz