![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: PĘPEK | Następne hasło: [PĘPELISTY] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
PĘPEL (1) sb m
e jasne.
Fleksja
| sg | pl | |
|---|---|---|
| N | pępel | |
| A | pępele |
[sg N pępel.] ◊ pl A pępele.
Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).
Znaczenia
Bąbel, pęcherz; pustula Cn: kthóré oto wody/ gárdłá zrániwſzy wpępele piérwéy/ Potym w té wole zwielkim zeſzpeceniém náraſtáią Oczko 23v; [Pępel/ Callus et um. Volck Qqq2v].
Synonim: pęcherz.
Cf BĘBEL
KWysz