[zaloguj się]
[pdf]

PIECZĘTOWANIE (7) sb n

Pierwsze e, o oraz a jasne; teksty nie oznaczają -é.

Fleksja
sg
N pieczętowani(e)
G pieczętowaniå
A pieczętowani(e)
I pieczętowani(e)m
L pieczętowaniu

sg N pieczętowani(e) (1). ◊ G pieczętowaniå (2). ◊ A pieczętowani(e) (1). ◊ I pieczętowani(e)m (1). ◊ L pieczętowaniu (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde w objaśnieniu s.v. pieczęć.

I. Rzeczownik od „pieczętować”: opatrywanie pieczęcią; consignatio Cn [w tym: czego (5)] (6): Articul o pieczętovaniu prziposwow ZapWar 1545 nr 2646, 1545 nr 2646; Signatorius, signatorius annulus, Pierſcień do pieczętowánia liſtów. Mącz 392a; MWilkHist D.

W charakterystycznych połączeniach: pieczętowanie listow, przypozwow; pierścień do pieczętowania.

Przen (2): przez Duchá ś. náznacża y piecżętuie duſze naſze nieiákiem znákiem ktory chárákterem álbo piątnem zową O tym pięcżętowániu ták Páweł Swięty mowi: [...] WujJud 165v.

pieczętowanie czego (1): Tyś myśli moiey kochaniem/ Miłośći piecżętowániem: Tyś IESV mym vwielbieniem LatHar 64.

II. Rzeczownik od „pieczętować się”: używanie herbu (1):
Wyrażenie: »pieczętowanie czerwonym woskiem« = opatrywanie swoich dokumentów pieczęcią herbową w kolorze czerwonym; przywilej nadawany za szczególne zasługi (1): Sirádzánie skąd máią wolnośc pieczętowánia czerwonym woſkiem. StryjKron 527 marg.

Cf PIECZĘTOWAĆ, PIECZĘTOWAĆ SIĘ

DDJ