[zaloguj się]
[pdf]

PIEGOWATY (4) ai

e, o oraz a jasne.

Fleksja
sg
mNpiegowaty fN
G Gpiegowaty
A Apiegowatą
pl
N m an piegowaté

sg m N piegowaty (2). ◊ f [G piegowaty.] ◊ A piegowatą (1). ◊ pl N m an piegowaté (cum N: konie) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład z SienHerb) – XVIII w.

1. Obsypany piegami, mający dużo piegów; lentiginosus Murm, Mymer1 (3): Lentiginoſus Molicht. Pyegowáty. Murm 67; Mymer1 24; [Volck Qqq3].
Wyrażenia: [»barwa piegowata«: Hic est uetus uictus ueternosus senex, colore mustelino. To ieſt ſtáry/ ſlaby/ opuchły/ bárwy piegowaty TerentMatKęt E5.]

»piegowata twarz« (1): Też korzeń z miodem á z ocztem zmieſzany/ znaſieniem pokrziwowym ſtłucżony/ tim piegowatą twarz y flakowatą pomazuy/ zginą ony niecżyſtoſci. FalZioł I 93a.

Szereg: »piegowaty i flakowaty« (1): FalZioł I 93a cf »piegowata twarz«.
2. O maści końskiej; prawdopodobnie nakrapiany drobnymi plamkami (1): Piegowáté á przemiéſzáné śiérśćią białą/ bywáią konie prętcy á dobrzy. SienLek 186v.

Cf CZARNOPIEGOWATY, PIEGATY, PIEGAWY

JR