[zaloguj się]
[pdf]

PIERDNĄĆ (3) vb pf

pierdnąć (2), piernąć (1); pierdnąć BartBydg, RejFig; piernąć Mącz.

e jasne.

Fleksja
inf piernąć
imperativus
sg
2 pierdni

inf piernąć (1). ◊ fut [1 sg piernę.] ◊ 3 sg pierdnie (1). ◊ imp 2 sg pierdni (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.; poza tym XVIII w: piardnąć.

Oddać gazy, wypuścić głośno wiatry; pedere BartBydg; creptium reddere Mącz (3): Pedere, pirdzyecz; pedas semel, pyerdny rasz BartBydg 110; Y pierdnie śiłnym głosem RejFig Dd2v; Mącz 92d; [Dict 1566 C3; Pierdzę et piernę/ Pedo crepitum ventris edo. Volck Qqq3v].

Formacje współrdzenne cf PIERDZIEĆ.

DD