Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: 1. [PIERNIK]

Następne hasło: PIERNIKARZ »

2. PIERNIK (6) sb m

piernik (4), pierznik (2); piernik Murm (2), Mymer², LibMal; pierznik BartBydg (2).

Teksty nie oznaczają é (Cn e pochylone).

Fleksja

	sg	pl
N	piernik
A	piernik	pierniki

sg N piernik (4). ◊ A piernik (1). ◊ pl A pierniki (1).

Sł stp: piernik, pierznik, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia

Ciasto z miodem i korzeniami (6)

Ciasto z miodem i korzeniami; panis dulciarius Murm, BartBydg, Mymer²; artopiparius BartBydg; copta, laterculus, libum piperatum Cn (6): Panis dulciarius. Pfefferkuch. Pyernik. Murm 158; Artopiparius, pyerznik BartBydg 14b, 106b; Mymer² 43; LibMal 1547/126; [Będąc ſpytány/ ieśliby też Filozof iadał pierniki? ták odpowiedźiał PlutBBud H3v].

Zwrot: »piernik piec« (1): Piſtor dulciarius, eyn kcheler Co pyerniky pyecze. Murm 186.

Synonim: miodownik.