[zaloguj się]
[pdf]

1. PIESZCZENIE (6) sb n

Teksty nie oznaczają é; pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w pieszczony).

Fleksja
sg
N pieszczeni(e)
G pieszczeniå
I pieszczeni(e)m
L pieszczeniu

sg N pieszczeni(e) (3). ◊ G pieszczeniå (1). ◊ I pieszczeni(e)m (1). ◊ L pieszczeniu (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu; poza tym XVIII w. s.v. pieścić.

Łagodne, wyrozumiałe traktowanie; indulgentia Modrz (6): Cżego wyęcey przeględáć máyą rodzicowye w wychowányu dzyatek ſwych/ yedno áby ich nye w delicyyách áni w bezmiernym pyeſſcżeniu nye chowáli. GliczKsiąż E4v, E4v.

pieszczenie czyje [= przez kogo] (1): Też zbytnie pieſzczenie rodzicow/ zwykło znikcżemniwać młodzieniaſzki: czo wtych cżęſtokroć iawna rzecż bywa/ ktorzy od wdow mátek w roſkoſzach bywayą wychowáni. KwiatKsiąż E.

W charakterystycznych połączeniach: pieszczenie bezmierne, zbytnie (2).

Szereg: »kochanie a pieszczenie« (2): Nie inſſego wyęcey dzyecyęcyá nye pſuye/ yáko wyelkye kochánye á pyeſſcżenye. GliczKsiąż E3v, E4.
Przen [czego [= przez co]] (1): wſzytkę ludzkość zwlekli zſiebie że iym ludźie dźiwnie ćierpią: popili ſię zbytnim pieſzcżeniem ſzcżęśćią [!]. ModrzBaz 144v.

Cf PIESZCZOTA, PIEŚCIĆ, PIEŚĆLIWOŚĆ

JBi