[zaloguj się]
[pdf]

PŁAWION (2) part praet pass impf

pławion (1), pławiony (1).

a jasne; -(o)no, -on-.

Fleksja
sg
nNpławi(o)no
pl
N subst pławioné

sg n N (praed) pławi(o)no (1). ◊ pl N subst pławioné (1).

Sł stp s.v. pławić, Cn, Linde brak.

Przetapiany w celu oczyszczenia (o kruszcu) (2): SRebro ma mieyſcá ſwe z kąd pochodźi/ á złoto mieyſce kędy bywa płáwiono [Quoniam est argento exitus: et locus auro, in quo fundent]. BibRadz Iob 28/1.
Przen (1):
Wyrażenie: »w ogniu pławiony« (1): O pánie/ [...] Gniéw mię pali/ że zły człowiek ſłowy gárdźi twémi/ Słowá twé w ogniu płáwioné [Ignitum eloquium Tuum vehementer Vulg Ps 119/140]: ia ſye ćieſzę iémi. KochPs 185.

Cf [NIEPŁAWIONY], PŁAWIĆ

JR