[zaloguj się]
[pdf]

PŁODZĄCY (7) part praes act

o prawdopodobnie jasne (tak w płodzić).

Fleksja
sg
mNpłodzący nNpłodząc(e)
pl
N m pers płodzący
G płodzących
A subst płodząc(e)

sg m N płodzący (2). ◊ n N płodząc(e) (2). ◊ pl N m pers płodzący (2). ◊ [G płodzących.] ◊ A subst płodząc(e) (1).

Sł stp s.v. płodzić, Cn, Linde brak.

1. Powołujący do życia, wydający potomstwo:
a. [O ludziach: uczestniczący w akcie prokreacji: Iedney tedy żony mąż być ma Biſkupem/ kápłánem/ Diákonem/ á wſzákże y od tey ſie wſtrzymywáć ma [...]/ według wykłádu oycow śś. Bo co przydáie Apoſtoł; żeby miał ſyny wierne/ rć. Wykłáda Ambroży ś. Rzekł/ ſyny máiący/ (to ieſt/ przed święceniem) nie płodzący. JungaRozwiąz 299.]
b. O roślinach: wydający nasiona, owoce; seminalis Calep; seminificans PolAnt; segetes fructuosas Cn (3): [nádźiáłałem ſobie rybnikow/ ábych pokrapiał las ſſczepniow płodzących. HierWielEccle 3v.]

płodzący co (3): Y zrodziłá ziemiá trawę (á) ziele płodzące naſienie wedle rodzáiu ſwego BudBib Gen 1/12, Gen 1/11; Seminalis – Siemie płodząci. Calep 964b.

2. O ludziach: popełniający złe, naganne uczynki; qui fornicatur Vulg [co] (4): żeby ieſcże y płaſzcżem/ niecnotę płodzący/ byli zákrywáni iáko oycowie. CzechEp 388, 325; porubſtwo płodzący/ przećiwko właſnemu ćiáłu grzeſzy. WujNT l.Cor 6/18, Bbbbbbv.

W charakterystycznych połączeniach: płodzący niecnotę, porubstwo (2), złości.

Synonimy: 1. rodzący; 2. popełniający.

Cf PŁODZIĆ

MN