[zaloguj się]
[pdf]

PŁONIA (2) sb f

Teksty nie oznaczają ó; a pochylone.

Fleksja
sg pl
N płoniå
L płoni płoniach

sg N płoniå (1). ◊ L płoni (1). ◊ [pl L płoniach.]

Sł stp notuje, Cn s.v. płoń, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

1. Równina, płaskie, równe pole; campus, planities Calag (1): Eben feld. Rownia/ et Płonia. Planicies, campus. Calag 138b.
2. Teren nie porośnięty drzewami (1): [To ieſt niepodobna/ áby ieden mogł wſzytkie obycżáie rázem wypiſáć/ iáko mamy łowić nieprzyiaćiela/ [...] Turcy y Tátárowie/ y Murzynowie y Arábowie/ ná płoniách łowią/ vkażą konie ábo wielbłądy w polu w paſzy/ przy nich zoſtáwią co rozumieią/ záſię drugie nie dáleko od nich/ tym co przy płoniách będą nie powiedáiąc/ zákryć/ zátáić/ á pogotowiu mieć/ vkázowáć ſię nie dadzą ŁaskiSprRyc L2v.]
Przen (1):

W przeciwstawieniu: »w gęstwie ... na płoni« (1): Bo kto w gęſtwie nie zbłądzi/ iuż ſnádniey ná płoni/ Doplątáć ſię do brzegu/ iż nie będzye w toni. RejWiz 60v.

Synonim: 1. rownina.

Cf PŁONINA, PŁOŃ

MN