[zaloguj się]
[pdf]

POBACZON (4) part praet pass pf

pobaczon (2), pobaczony a. pobaczon (1).

a pochylone; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
sg
fNpobåczon(a) nNpobåczono

sg f N pobåczon(a) (1). ◊ n N (praed) pobåczono (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. pobaczyć.

Stwierdzony, wywnioskowany (4):

pobaczon przez co (1): Abowiem łácnoby káżdy zápomniał przez dawność tę [o Chrystusie] obietnicę/ by nie przez cudze znáki było pobacżono á oznaymiono BielKron 13v.

Fraza: »stąd(że) (a. skądże) może być pobaczon(o)« [w tym: iż (2)] = można wywnioskować, stwierdzić, unde ex his liquet Miech (3): Sthądże może być pobacżona licżba inſzego ludu [ex quo multitudo ceteroque virorum et feminarum poterit aestimari]. MiechGlab 34, 35; Stąd też pobacżono może być/ iż przed potopem Káldeyſkim ięzykiem mowiono BielKron 5v.

Cf POBACZYĆ

KW