[zaloguj się]
[pdf]

POBIEC (3) vb pf

o oraz e prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz bieżeć).

Fleksja
praet
sg pl
3 m pobiegł m pers pobiegli
n pobiegło subst

[fut 3 sg pobiegnie. ◊ 3 pl pobiegną.] ◊ praet 3 sg m pobiegł (1). n pobiegło (1). ◊ 3 pl m pers pobiegli (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

1. Udać się dokądś biegiem (3):

pobiec ku komu (1): Ráno go [kota] miotłámi bili: [...] Egyptcżycy [...] chćieli kotá rádzi odiąć: Ale gdy tego nie mogli/ Skárżąc ku Krolowi pobiegli. BierEz G2v.

pobiec dokąd (1): BAbá byłá zuchwáłá/ iednego ſpráwili/ Iż v niey ná Kokoſzy ćwiká vłápili. Ten tám pobiegł poćichu/ by ſie z bábą zbráćić RejFig Cc2.

a. Uciec (1): iakis cżłowiek [...] ſthraſznim głoſſem iął wolać, biegaycie biegaycie, ktorzy głos ſliſząc kxiądz Mieczſław od wojſka vciekł á zanim też ryczerſtwo pobiegło [et secum magnam partem militum traxit]. MiechGlab 11.
2. [O owcach i świniach: zostać zapłodnioną: Gdy iuż owce pobiegną/ tedy od báránow máią być odłącżony/ áby im ćięſzkośći nie cżynili. Cresc 1571 558 (Linde), 1571 566.]

Synonim: 1.a. uciec.

Formacje współrdzenne cf BIEŻEĆ.

Cf [POBIEGŁY], POBIEŻEĆ

MMk, MP