[zaloguj się]
[pdf]

[POBRACIM sb m

pobracim, pobraczym.

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
pl
N pobraczymowie
A pobracimy

pl N pobraczymowie. ◊ A pobracimy.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Ten, kogo z kimś coś łączy:
a. Współplemieniec [czyj]: Piſze dáley Stella/ iſz ći Sudynowie (pobráczymowie Zemoidzcy [ = żmudzcy]/ bo y dziś tymże Zemoidzkim ięzykiem wſzyſcy mowią) [...] częſto byli woynámi nágábáni StryjKron 40.
b. Ten, kto pozostaje z kimś w przyjaznych stosunkach: záwżdym miewał pobráćimy [...]. A ták bieśiádowałem z towárzyſtwem CiceroBBud 21 (Linde).

Synonimy: b. przyjaciel, towarzysz.

Cf POBRATYN, [POBRATYŃ]]

KW