[zaloguj się]
[pdf]

POCHUTNYWAĆ (5) vb impf

pochutnywać (3), pochutniwać (2); pochutnywać GórnDworz, KochPs, KochSz; pochutniwać Calag, ActReg.

o oraz a jasne.

Fleksja
inf pochutnywać
indicativus
praes
sg pl
3 pochutnywå pochutniwają

inf pochutnywać (1). ◊ praes 3 sg pochutnywå (2). ◊ 3 pl pochutniwają (1). ◊ part praes act pochutnywając (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przyładów) – XVII w. s.v. pochutniwać.

Okazywać ruchami zadowolenie, zwłaszcza pewność siebie; gesticulari Calag (5):
Zwroty: [»pochutnywać głową«: Y właſnie o nich może być rzecżono co ono Ezáiáſz mowił do corek Syońſkich. Biádá wam ktore chodzićie pochutnywáiąc głowámi ſwymi/ roſcoſawſzy włoſy ſwe ná nich KrowObraz E4.]

»pochutnywać sobą, sobie« [szyk zmienny] (4:1): Bacżyłeś w.m. owego/ [...] co owo pochutnywáiąc ſobie chodził/ oględáiąc ſie to ná tę/ to ná owę ſtronę/ á iákimśi iáłowym ſmiechem/ powabiáiącz áby ktho przed nim zyął cżapkę? GórnDworz M; Calag 457a; KochPs 50; Wſzákoż gdzie może/ ſmiechem żal pokrywa/ A ſobą przedſię nędznik pochutnywa. KochSz C2v; ActReg 65.

Formacja współrdzenna: pochutnawać.

Cf POCHUTNYWANIE

MP