[zaloguj się]
[pdf]

POCHUTNAWAĆ (4) vb impf

o jasne; w inf pierwsze a jasne, w pozostałych formach pochylone; końcowe a jasne.

Fleksja
inf pochutnawać
indicativus
praes
sg
1 pochutnåwåm
3 pochutnåwå
imperativus
sg
2 pochutnåwåj

inf pochutnawać (1). ◊ praes 1 sg pochutnåwåm (2). ◊ [3 sg pochutnåwå.] ◊ imp 2 sg pochutnåwåj (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (trzy z niżej notowanych przyładów) s.v. pochutniwać.

1. Okazywać ruchami zadowolenie; gesticulari, gestire Mącz [kim, czym] (4): [Pochutnawam/ gestio, gesticulor. Volck Rrr2].
Zwrot: »pochutnawać sobą« (3): Kiedy chodziſz ſobą pochutnaway/ W pokorze ſie nigdy nie vznaway BielKom F4; Mącz 144d, 145a; [Mnich moy/ iákoby rzecz krotoffilną powiedał/ Począł być weſoł/ począł ſobą pochutnáwáć/ iął ſie śmiać ErazmJęzyk Ff8v].
Szereg: »pochutnawać a poruchawać ramiony« (1): Agere gestum humeris, Pochutnáwáć á porucháwáć rámiony. Mącz 144d.
2. [Pobudzać, zachęcać [czemu (żywotne)]: y ták onego hetmáná podwiodł ſlowy ſwemi/ ále inácżey iáko dobrego koniá ktoryby był z miáſtá Arkádeyſkiego Elis/ gdy mu pochutnawa wołáiąc nań/ á on choć ieſſcże v ſtáynie wrotá záwárte/ iednák ſye beſtwi/ á do drzwi ſye ma/ iákoby ſobie ſam otworzić miał LorichKosz 43v (Linde błędnie: pochutniwać).]

Synonimy: 1. poruchawać; 2. pobudzać.

Formacja współrdzenna: pochutnywać.

Cf POCHUTNAWANIE

MP