pociosywać czego (2): Eraſmus on wielce mąż biegły pięć kroć/ ieſli nie więcey/ ſwoy Teſtament nowy przekłádał. Beza iuż widzę dwá kroć ſwego [Testamentu] poćioſywał. BudNT przedm d2; NiemObr 133; [ſrodze Bog zákázuie vſtaw ſwych poćioſywáć. BudUrzęd 128v].

[pociesywać co: Byłá Zebrzydowſkiego rzecż y beſpiecżna y vcżona/ y táka że iuż po niey nie było co poćieſywáć BielKron 1597 595 (Linde s.v. pociesać).]

[pociosywać kogo, czego a. co: Boć to wielkié ſzaleńſtwo i niezbożność chciéć go [Boga] ktorą rzeczą prześć abo pocieſywać. MurzNT 75v (Linde błędnie: pocieszywać); pán ktory tobie rozum dáł/ iáko co poſtanowić má [a]bo miáł/ niechcieiże tedy pocioſywać ſpráwy iego MurzNT 26v (Linde); wieráć to wam nie przyſttoi/ ábyśćie wy piſmá S. mieli poćieſywáć. ŁaszczRecepta 41.]