[zaloguj się]

POCZERNIĆ (3) vb pf

poczernić (2), poczyrnić (1); poczernić BielKron, Oczko; poczyrnić RejZwierz.

o jasne, e pochylone.

Fleksja
praet
pl
3 m pers poczérnili
conditionalis
sg
3 n by poczyrniło

[fut 3 pl poczérnią.]praet 3 pl m pers poczérnili (1).con 3 sg n by poczyrniło (1).part praet act poczérniwszy (1).

stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Zabarwić (też pobrudzić) na ciemno lub czarno (3): [iż piżmo moſzkowe tákże y Ambra w białość ſie niegodzą/ bo pocżernią. SienHerb 516b.]

poczernić co (2): Pracżká rzekłá [do węglarza]/ [...] Bo cobych ia popráłá/ toby węgle twoie/ Wſzytko mi pocżyrniło RejZwierz 121v; Oczko 13v.

W porównaniu (1): któré [choroby] ſą ták ſuche/ że ſkurze/ iákoby blizny przyniówſzy/ áni wyćiéc/ áni ſyę záſuſzyć mogą: ále iáko bláchy poczérniwſzy ſkórę/ ogniá ráczéy/ niż wrzodów/ ślad nieiáki máią Oczko 13v.

a. Pofarbować na czarno [co komu] (1):
Zwrot: »sobie poczernić« (1): kthorzy ſobie twarzy pocżernili y włoſi tym obycżáiem/ nábrawſzy śnieći iecżmienney/ zbije ią z żołćią wołową przycżyniwſzy trochę oliwy/ á thym ſie máżą ná káżdy mieśiąc BielKron 262.

Formacje współrdzenne cf CZERNIĆ.

Cf POCZERNIENIE, POCZERNIONY

EW, ZCh