« Poprzednie hasło: POCZERNIANIE | Następne hasło: POCZERNIĆ SIĘ » |
POCZERNIĆ (3) vb pf
poczernić (2), poczyrnić (1); poczernić BielKron, Oczko; poczyrnić RejZwierz.
o jasne, e pochylone.
praet | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | poczérnili |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | n | by poczyrniło |
[fut 3 pl poczérnią.] ◊ praet 3 pl m pers poczérnili (1). ◊ con 3 sg n by poczyrniło (1). ◊ part praet act poczérniwszy (1).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.
poczernić co (2): Pracżká rzekłá [do węglarza]/ [...] Bo cobych ia popráłá/ toby węgle twoie/ Wſzytko mi pocżyrniło RejZwierz 121v; Oczko 13v.
W porównaniu (1): któré [choroby] ſą ták ſuche/ że ſkurze/ iákoby blizny przyniówſzy/ áni wyćiéc/ áni ſyę záſuſzyć mogą: ále iáko bláchy poczérniwſzy ſkórę/ ogniá ráczéy/ niż wrzodów/ ślad nieiáki máią Oczko 13v.
Formacje współrdzenne cf CZERNIĆ.
EW, ZCh