« Poprzednie hasło: CZERNICA | Następne hasło: CZERNIĆ SIĘ » |
CZERNIĆ (10) vb impf
czernić (8), czyrnić (2); czernić Mącz, SienLek (2), Oczko, Calep; czernić : czyrnić FalZioł (3 : 2).
-e- (1) Mącz, -é- (1) Oczko.
inf | czernić | ||
---|---|---|---|
indicativus | |||
praes | |||
sg | |||
1 | czernię | ||
3 | czerni |
inf czernić (1). ◊ praes 1 sg czernię (2). ◊ 3 sg czerni (7).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.
- Czynić czarnym (10)
czernić co (8): Theż tenże ſok cżerni włoſi y fiftułę ſthula y inſze roſpadliny FalZioł I 134a, ‡2b, I 48b, 62a, 137b; Iáko widźimy/ iż ſłońce woſk miękczy/ á błoto twárdźi: płotno bieli/ á licá ludzkie czerni. SienLek 30v, 46v; śmierdźi y kurzy ſye śiárką wodá biała/ a śrzebro w nię włożywſzy/ czérni? Oczko 4v.
W charakterystycznych połączeniach: czernić lica, śrzebro, włosy (6).
Formacje pochodne: poczernić, sczerznić, wyczyrnić; oczerniać, poczerniać, przyczerniać, uczerniać; czernieć, poczernieć, sczyrnieć; poczerniewać.
Cf CZERNIENIE
ZZa