[zaloguj się]
[pdf]

POCZWIERTOWAĆ (3) vb pf

poczwiertować (3), [poćwiertować].

Teksty nie oznaczają é oraz ó; o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
inf poczwiertować

inf poczwiertować (1). ◊ fut 3 pl poczwiertują (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Zadać śmierć przez obcinanie po kolei członków [kogo] (3):

W połączenich szeregowych (2): [Janusz siedmigrodzki wojewoda kazał] drugie pocżwiertowáć [poćwiertowáć BielKron 1551 276]/ popalić y rozmáitymi mękámi potrapić BielKron 413; Abowiem pátrz z onego wdzięcżnego pokoiu który ſwiát pieſzcżoſzkom ſwym dawa/ iż iedny powieſzą/ drugie pobiją/ pocżwierthuią drugie/ drudzy też od gorzałek álbo od inſzego rozmáitego obżárſtwá ſproſnemi wrzody á rozmáitemi niemocámi pozdycháią/ nogi ręce połamią. RejZwierc 132v.

Szereg: »powiesić albo poczwiertować« (1): ále przyidzie nam iść Albo ná Nis, albo gdzie ſłużyć zá gránice, Albo rozbiiáć: potym nas obudwu powiesſzą, Albo więc poczwiertuią CiekPotr 41.

Formacje współrdzenne cf CZWIERTOWAĆ.

AW, (MM)