[zaloguj się]
[pdf]

CZWIERTOWAĆ (6) vb impf

czwiertować (3), ćwiertować (2), czwiertować a. ćwiertować (1); czwiertować RejFig, BielKron; ćwiertować RejZwierc; czwiertować : ćwiertować SkarŻyw (1 : 1).

Teksty nie oznaczają e oraz ó; a jasne.

Fleksja
inf czwiertować
indicativus
praes
sg pl
1 czwiertuję
3 ćwiertują
praet
sg
3 m czwiertowåł
impersonalis
praet czwiertowåno

inf czwiertować (1). ◊ praes 1 sg czwiertuję (1); -e (1). ◊ 3 pl ćwiertują (2). ◊ praet 3 sg m czwiertowåł (1). ◊ impers praet czwiertowåno (1).

Sł stp brak, Cn: czwartuję, Linde XVII w.

1. Ciąć, krajać, rżnąć na części; quadripartiri Cn [co] (1): MIedzy ſery ſmiotankę ná ſtoł poſtáwiono/ W cienką chuſtkę że nieznáć z wirzchu vwiniono. A Litwin wziąwſzy kozik/ pocżnie ią cżwiertowáć/ Ták y s chuſtką/ lecż wierz mi/ trudno ią przechowáć. RejFig Cc7v.
2. Zadawać śmierć, pozbawiać życia, zabijać przez poćwiartowanie, rozsiekanie na części (jeden ze sposobów wykonywania wyroku śmierci); carnificare Calep, Cn; corpus in membra dividere Cn [kogo] (5): poſłał poń áby go poimano/ ktorego gdy przywiedziono cżwiertowano ij/ tákći ſwego żywotá dokońcżyli. BielKron 303v; Azaſz náſze ciáłá nie ſą ná thákie okrucżeńſtwá wydáne? iuż niecnotliwe ná ſtronę odłożywſzy/ ktore wieſzą/ ćwiertuią/ w kołá wpletáią/ ná pale biją RejZwierc 151 v; ktokolwiek ták cżynić y trzymáć znim niechćiáł: ábo go z ziemie wywołał/ ábo mękámi ſrogiemi zábił/ ábo w więzieniu gnoił/ śćinał/ cżwiertował/ ná pále wbijał ś. Boże wyznawce SkarŻyw 299; Calep 166b; SkarKaz 386b.

Formacje pochodne: poczwiertować, śćwiertować.

Cf CZWIERTOWANIE, CZWIERTOWANY

ZZie