[zaloguj się]
[pdf]

PODMIATAĆ (7) vb impf

o oraz oba a jasne (w tym w pierwszym a 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
inf podmiatać
indicativus
praes
sg pl
1 podmiatåmy
2 podmiatåsz
3 podmiatają
praet
sg pl
1 m m pers -śmy podmiatali
3 m podmiatåł m pers podmiatali
f podmiatała m an

inf podmiatać (1). ◊ praes [2 sg podmiatåsz.] ◊ 1 pl podmiatåmy (1). ◊ 3 pl podmiatają (1). ◊ praet 3 sg m podmiatåł (1). [f podmiatała ]. ◊ 1 pl m pers -śmy podmiatali (1). ◊ 3 pl m pers podmiatali (2).

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII w. s.v. podmieść.

1. Podsuwać, dawać ukradkiem [co komu] (2): A iako był bárzo w iedzeniu powśćiągliwy: więcey z iadł mowiąc/ á niebacżąc ſię (bośmy mu my bliſko śiedząc chleb podmiátali) gdy ſię powieśćią báwił. SkarŻyw 335, 328.
[Zwrot: »tajemno podmiatać«: Gdy wielkie poſty cżyniły/ ſłábſzym táiemno podmiátáłá v łożek co ku iedzeniu. SkarŻyw 158.]
[Przen: przedſię ty [Zbawicielu mój] mną nie gárdźiſz: ále ſię o mię ſtáraſz/ y rozmáitych pomocy/ do mego zbáwienia vżywaſz/ y one mnie podmiátaſz. SkarKaz 621b (Linde).]
2. Wkładać ukradkiem [co w co] (1): Iáko/ gdy Wiedmy Theſsálſkie doſtáły Swieżego trupá/ á cżártow zwołáły/ Fáłſzywą duſzę podmiátáią w ciáło KochSz B4.
3. Podporządkowywać, poddawać; przen [co pod co] (1): y powolność rozumu náſzego pod ſłowo iego [Chrystusa] podmiátamy. SkarKaz 209b.
4. Podsuwać myśl, sugerować (2):

[podmiatać czego [składnia zależna od „przestawać”]: bacżyłá dobrze iſz cżárci vćiekáli/ y złych myśli podmiátáć przeſtawáli. SkarŻyw 550.]

podmiatać co (2): Oćiec go wziąwſzy/ rozmáite ſkázy y waby podmiatał/ ktorymi go zwieść vśiłował. SkarŻyw 552. Cf podmiatać co komu.

podmiatać co komu (1): ktorzy znowu ony ártykuły ktoremi Rzymiány Heretyki cżynili/ Bvlgárom podmiátáli. SkarJedn 229.

5. Zwrot: »[komu] nogę podmiatać« = podstawiać nogę (1): wmiátáć ſye w mowę zgodliwą á ſwą przećiwną wtáczáć/ nic inego ieſt/ iedno w táńcu komu nogę podmiátáć/ áby ſye potknął beśpiecznie táńcuiąc. OrzRozm K4.

Synonim: 4. podrzucać.

Formacje współrdzenne cf MIOTAĆ.

SBu