[zaloguj się]
[pdf]

PODRZUCAĆ (6) vb impf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf podrzucać
indicativus
praes
sg pl
1 podrzucåm
2 podrzucåsz
3 podrzucå podrzucają
praet
pl
3 m pers podrzucali

[inf podrzucać.] ◊ praes 1 sg podrzucåm (2). ◊ [2 sg podrzucåsz.] ◊ 3 sg podrzucå (1). ◊ 3 pl podrzucają (1). ◊ praet 3 pl m pers podrzucali (1). ◊ part praes act podrzucając (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVIII – XIX w. s.v. podrzucić.

1. Rzucać w górę; subiectare (subiactare) (alte) Mącz, Calep, Cn; in altum iactare Calep (2): Subiecto, Częſto podrzucam. Mącz 163a.
Zwrot: »ku gorze podrzucać« (1): Subiacto, In altum iacto, ut quum in areis frumenta vanno a paleis secernuntur – Kugorze podrzuczam. Calep [1016]b.
2. Przysyłać, wysyłać do kogoś [kogo] (1): ponieważ [...] ći nowey wiáry budownicy/ [...] Káznodzieie záráźliwe z dźiwnemi przymioty y przyſmáki/ ktore poſpolſtwu bárzo ſmákowáły/ podrzucáli WujJud b.
3. Dodawać, dokładać [kogo do kogo] (1): Boć ieden Bog/ [...] Ieden Kryſtus [...] Ieden Duch Swiety [...] Toć ieſt prawdźiwa Troyca [...] Lecz kto do tych trzech pewnych podrzuca czwartego By śię z tych Trzech náſzydźił ten cżártá ſprosnego Synem ieſt GrzegRóżn O2v.
4. Zastępować czymś innym, niewłaściwym, nieprawdziwym; subdere (subicere, [aliquid] adulterium a. falsum), substituere, supponere Cn (2): [Podrzucam/ Subdo, subiicio, suppono, adultero. Volck Rrr3v.]

podrzucać co za kogo komu (1): [czart] Kuśił ſię záwżdy iádem ſwym koſcioł woiowáć A chwałę Bożą práwie do gruntu zepſowáć Zá Bogá báłwan świátu zdrádnie podrzucáiąc GrzegRóżn Ov.

[Zwroty: »fałszywie podrzucać«: Suppono, ich lege vnter/ bringe heimlich bey. P. podkłádam/ podſtáwiam/ fáłsziwie podrzucam. Volck 488.

»co inszego [miasto kogo] podrzucać«: ználazł śie tám przećiwnik Páńſki/ zazdrośćiwy Zły Duch: Ktory/ iáko tego Pánu Bogu zaźrzy/ áby/ álbo zá Bogá/ álbo wżdy zá tákiego/ iákim śie oznaymił/ nie był poznan/ Przeto co inſzego miáſto niego/ zwykł podrzucáć/ álbo własnośći iego tędy indzie przenáſzáć WiśnOkaz 359 (Linde).]

a. O partiach tekstu i wyrazach w tekście [co] (1): [Gdźie téż tobie [tj. Czechowicowi] zádáią fałſz/ że przećiw iáſnému Piſmu S. glózy tákié zdrádliwé/ o czym Ian S. áni myſlił/ ty ku oſzukániu Nurków twoich podrzucaſz. ŁaszczRecepta 63, 65.]

podrzucać za co (1): Bo dla tego [Ewangelikowie] te dwie ſłowie Lukaſzowe z textu wymázuią: ψυχήν μου, duſzę moię/ y έις ᾽αδου, w piekle; á ná ich mieyſce trupá ábo ćiáło zá duſzę/ á grob zá piekło podrzucáią. WujNT 404.

Synonimy: 4. podmiatać, podmietować.

Formacje współrdzenne cf RZUCAĆ.

Cf PODRZUCAN, PODRZUCANIE

MŚ, LWil