[zaloguj się]
[pdf]

PODPAŁA (2) sb f

o prawdopodobnie jasne (tak w pod-); pierwsze a pochylone; końcowe a prawdopodobnie jasne (tak w -a).

Fleksja
sg
N podpåła
A podpåłę
I podpåłą

sg N podpåła (1). ◊ A podpåłę (1). ◊ [I podpåłą.]

Sł stp brak, Cn s.v. podpały wojenne, Linde XVI w.

Drobne kawałki drzewa do rozpalania w piecu (2): Cremium – Podpała. Calep 268a.
Przen: Podnieta, pobudka (1): [multis exemplum penitentie/ tribuit: et incentiuum fuit. {(podnyata/ podpala)} Glosy II nr 47/11.]

podpała czego (1): iże ći kthorzy wielkie bogáctwá dzyeciom ſwym zgromadzáią nic inſzego im nie zoſtáwuią/ iedno pobutkę ku rozmáitym zbytkom/ á podpałę przeklęctwá Bożego RejPosWstaw [413]; [Ale Simon [...] ſkárbow oycżyzny wydáwcá/ źle mowił o Oniaſſu/ iákoby on ſam Heliodorá ná tho poduſſcżył/ y ſam był podpałą [et ipse fuisset incentor malorum] tego złego Leop 2.Mach 4/1 (Linde)].

Synonimy: pal, podniata.

Cf PODPAŁ

KWysz