[zaloguj się]
[pdf]

PODRZUT (3) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w pod-).

Fleksja
sg pl
N podrzut
G podrzut
A podrzuty

sg N podrzut (1). ◊ pl G podrzut (1). ◊ A podrzuty (1).

SI stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

O wyrazach lub fragmentach Pisma Św.: nie należący do właściwego tekstu, dorzucony, dodany (3): Nád to/ Zydowinowie wſzytek Nowy teſtáment odrzucáią. ia iedno podrzuty. y to tylko one o ktorych pewne świádectwá v Hiſtorykow álbo Theologow mamy. BudNT przedm a6; o ktorym [Erazmusie] wſzytcy vcżeni ták trzymáią/ że wpoznawaniu wſzelkich podrzut nád inſze miał przodek. BudNT Kk5v, d3v; [Ten wirſzyk nie od Ioháná ś. ále [...] od mędrká śmiáłego ieſt wrzucon. Znáć to z onych dawnych theologow [...]: ponieważ piſząc o duchu ś. wiele/ nigdy tych słow nieſpomináią. [...] Ná koniec y ſam rozum vkázuie że to podrzut. BudArt a3].

[podrzut czyj: Co ſie tknie owych słowek v Lukaſzá: Iáko mnimano/ nápiſałem o nich zdánie ſwe w Przypiſkoch moich ná Nowy teſtáment. Tám cżytelniku maſz iáſne dowody/ że to Markionow podrzut BudArt Q7v.]

Synonimy: podmiot, podmiotek.

MŚ, LWil