[zaloguj się]
[pdf]

PODRZUTEK (2) sb m

o oraz e jasne.

Fleksja
sg pl
N podrzutek
A podrzutki

sg N podrzutek (2). ◊ [pl A podrzutki.]

Sł stp brak, Cn s.v. podrzucony, Linde XVII – XVIII w.

1. Fałszerz (1):
Wyrażenie: »fałszywy podrzutek« (1): subiector testamentorum, Fáłſziwy podrzutek. Mącz 163a.
2. To, co zostało podrzucone (1): [podrzutek/ Liber sive puer supposititius. Volck Rrr3v.]
a. Dziecko podrzucone, podłożone; puer supposititius Mącz, Cn (1): puer supposititius, podmiotek/ podrzutek odmienione dźiecię Mącz 312a.
[Przen:

W przeciwstawieniu: »prawy potomek ... podrzutek«: [Piast mówi:] Za mnie naród mój dla sławy garła dawali, a mieliby teraz, otium sobie kupując, sławę tracić? Nie miałbym ich za prawe potomki swe, ale za podrzutki jakie PismaPolit 482.]

Synonimy: 2. podmiot, podmiotek.

Cf PODRZUCACZ

MŚ, LWil