[zaloguj się]
[pdf]

ROZSIEKANIE (4) sb n

rozſ- (2), rozſz- (1), rozś- (1).

Teksty nie oznaczają ó oraz é lub oznaczają niekonsekwentnie; o oraz pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w rozsiekać); a jasne.

Fleksja
sg
N rozsiekani(e)
G rozsiekaniå
A rozsiekani(e)

sg N rozsiekani(e) (1). ◊ G rozsiekaniå (2). ◊ A rozsiekani(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. rozsiec.

1. Rozdzielenie, rozrąbanie na kawałki przy pomocy ostrego narzędzia (2): Consectio – Rozſziekanie, zrabanię. Calep 244b.

rozsiekanie czego (1): Klemencyan/ vćiąć mu głowę/ y ćiáło psom wyrzućić [...] roſkazał. (marg) Gordyanus bićie ćierpi y rozśiekánie cżłonkow dla Chryſtuſa. (–) SkarŻyw 429.

2. Zestawienie w funkcji n-loc: bibl. »Padoł Rozsiekania« (2): Lud/ lud w padole Rozſiekánia [in valle concisionis: cf Biblia Tysiąclecia i Poznań 1975: w Dolinie Wyroku]: Bowiem bliſko ieſt dzień Páńſki w padole Rozſiekánia [in valle Concisionis]. Leop Ioel 3/14.

Synonimy: 1. porąbanie, zrąbanie.

Cf ROZSIEKAĆ

MN