[zaloguj się]
[pdf]

PODUSIĆ (1) vb pf

podusić, [poduszyć].

o jasne.

Fleksja
praet
sg pl
3 m podusił m pers podusili
f podusiła m an

praet 3 sg [m podusił ]. f podusiła. ◊ [3 pl m pers podusili.]

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Uśmiercić, zabić wielu, wiele [kogo (pl a. sg w funkcji pl), co (żywotne) (pl)]: [czárći wyſzedſzy [...] wſtąpili w ſtádo wieprzów/ y z wielkim pędem w morzu ie ponurzyli/ y ták ie poduśili/ tylko co potym śćiérwy ná brzég ſą wyrzuconé. ŁaszczRecepta 58.]
a. Pozbawiając powietrza do oddychania: Studnia ludźie poduśiłá. Oczko [43].

[podusić czym: A tych ludzi ktorych było ná Kośćioł wiele vćiekło/ [...] poduśił dymem y ogniem StryjKron 371; StryjPocząt 224.]

b. [Przywalając, przyciskając od góry:
Szereg: »przywalić i poduszyć«: mur podkopány ná nich [Niemców] vpadł/ y bárzo wiele ludu z Krzyżackiego woyſká przywálił y poduſzył StryjKron 443.]

Formacje współrdzenne cf DUSIĆ.

Cf [PODUSZONY]

KW, AL