« Poprzednie hasło: PODZIELON | Następne hasło: [PODZIEŁAĆ] » |
PODZIELONY (9) part praet pass pf
podzielony (6), podzielon (3).
Oba o oraz e jasne.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | podzielony | f | N | podzielonå, podzielona | n | N | podzielon(e) |
pl | ||
---|---|---|
N | subst | podzieloné |
sg m N podzielony (2). ◊ f N (attrib) podzielonå (1), (praed) podzielona (3). ◊ n N podzielon(e) (1). ◊ pl N subst podzieloné (2); -é (1), -(e) (1).
Składnia dopełnienia sprawcy: podzielon od kogo (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
- 1. Uczyniony mniejszymi częściami całości (3)
- 2. Dany po części kilku odbiorcom
(5)
- Przen (2)
- *** Bez wystarczającego kontekstu (1)
podzielon(y) miedzy kogo (pl) (3): ále nie ná wieki thrwáłá niewola oná/ iedno do kąd źiemiá miedzy pokolenia nie byłá podźieloná. BibRadz I 126a marg; ábowiem kroleſtwo iego wykorzenione będźie/ á miedzy ine oprocz tych podzielone [quia exstirpabitur regnum eius, et aliis praeter istos]. BibRadz Dan 11/4, I 121.
podzielon komu (pl) (1): á ia vdźieláłám rádá Máćierzyńſkiéy miłośći: áż z vmordowániém Gdy tá [córka]/ y ów [syn] chćiał bydź cczón mym pocáłowániém. Z pracą mogłá mátká bydź wſzytkim podźieloná GórnTroas 63.
podzielony miedzy kogo (pl) (1): tym ſpoſobem nienawiść miedzy wiele ich podźielona byłáby znośnieyſza. ModrzBaz 95v.
Synonim: 2. rozdany.
Cf PODZIELIĆ
LWil