[zaloguj się]

PODZIWNY (1) ai

o prawdopodobnie jasne (tak w podziw).

Fleksja
sg
fNpodziwnå
Apodziwną
pl
N subst podziwn(e)
A subst podziwn(e)
I m podziwnymi

[sg f N podziwnå.A podziwną.]pl [N subst podziwn(e).A subst podziwn(e).]I m podziwnymi.

SI stp, Cn brak, Linde XVI w.

Godny podziwu, niezwykły: ktorych [utalentowanych młodzieńców] wrodzona wtey mierze moc/ ieſlizeby ćżwicżenim potmocniona była/ y nauką potparta/ tedy ſię ſtąd wielkimi á podziwnymi mężami ſtawaią. KwiatKsiąż E3v; [BiałPos 78 (Linde); KonfGlicz G4; Nálezli záraz Ielenicę wielką y bárzo podziwną/ tą vłápili y wnet ná ofiárę Boginiey ſpráwili. HistTroj E2].

[W połączeniu szeregowym: cżym iednák tę godność [ludzie piszący księgi] odnoſzą/ iż rzecży známienite/ podziwne/ vżytecżne/ y potrzebne ludzyom/ dla poſtánowienia/ a żywothá dobrego ſpráwienia/ otwarzáią y znácżą. HistTroj Av.]

Synonimy: nadzwyczajny, niezwyczajny, niezwykły.

KW, MM