| « Poprzednie hasło: PODZIWNO | Następne hasło: [PODZIWOWAĆ] » |
PODZIWNY (1) ai
o prawdopodobnie jasne (tak w podziw).
Fleksja
| sg | ||
|---|---|---|
| f | N | podziwnå |
| A | podziwną | |
| pl | ||
|---|---|---|
| N | subst | podziwn(e) |
| A | subst | podziwn(e) |
| I | m | podziwnymi |
[sg f N podziwnå. ◊ A podziwną.] ◊ pl [N subst podziwn(e). ◊ A subst podziwn(e).] ◊ I m podziwnymi.
SI stp, Cn brak, Linde XVI w.
Znaczenia
Godny podziwu, niezwykły: ktorych [utalentowanych młodzieńców] wrodzona wtey mierze moc/ ieſlizeby ćżwicżenim potmocniona była/ y nauką potparta/ tedy ſię ſtąd wielkimi á podziwnymi mężami ſtawaią. KwiatKsiąż E3v; [BiałPos 78 (Linde); KonfGlicz G4; Nálezli záraz Ielenicę wielką y bárzo podziwną/ tą vłápili y wnet ná ofiárę Boginiey ſpráwili. HistTroj E2].
[W połączeniu szeregowym: cżym iednák tę godność [ludzie piszący księgi] odnoſzą/ iż rzecży známienite/ podziwne/ vżytecżne/ y potrzebne ludzyom/ dla poſtánowienia/ a żywothá dobrego ſpráwienia/ otwarzáią y znácżą. HistTroj Av.]
Synonimy: nadzwyczajny, niezwyczajny, niezwykły.
KW, MM