[zaloguj się]
[pdf]

POGANIACZ (5) sb m

o oraz oba a jasne.

Fleksja
sg pl
N poganiacz
G poganiacz(o)w
D poganiacz(o)m
A poganiacza
I poganiacz(e)m poganiaczmi

sg N poganiacz (4). ◊ [A poganiacza.] ◊ I poganiacz(e)m (1). ◊ [pl G poganiacz(o)w. ◊ D poganiacz(o)m. ◊ I poganiaczmi.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XIX w.

1. Ten, kto pogania konie lub bydło; też parobek do koni; iugarius Mącz, Cn; actuarius, agaso, agitator, asinarius, bu(b)sequa, bubulcus, equarius, equis(i)o, stimulator Cn (4): vos coarrastis sibi medium mansum agri duobus aratris, in quolibet per 4 boves, cum duobus vectigalibus alias spoganyaczmy ZapMaz I 53/77; áno chłop orze/ á zorawſzy przewroćił pług przykrył ręcżnikiem á iadł ná nim co miał z ſwoim pogániácżem BielKron 319; Iugarius, Wołownik/ Pogániácz/ Oracz. Mącz 177a; [LustrWpol I 16; LustrMalb I 63, 65; Ratajowi i na poganiacza fl. 5 LustrPom 80, 133; Volck Rrr4].

poganiacz czego (żywotne) (2): Mulio, Oślarz/ páſturz á pogániácz osłów. Mącz 236d; Trigarius – Trżech koni poganiacz. Calep [1086]a.

2. Ten, kto podżega, poduszcza; exstimulator Calep; stimulator Cn (1): Extimulator – Popedzacz, poganiacz. Calep 398a.

Synonimy: 2. podszczuwacz, poduszczacz, poduszczyciel.

Cf [POGANIAK]

LWil