[zaloguj się]
[pdf]

POGARDZENIE (2) sb n

-e- (2), [-ę-].

a jasne; teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
sg
N pogardzeni(e)
A pogardzeni(e)

sg N pogardzeni(e) (1). ◊ A pogardzeni(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde w objaśnieniu s.v. pogarda.

Zlekceważenie, odrzucenie (2): [A oni ktorzyby bluznierſtwo a pogardzęnie ſtego [wyłączenia ze społeczności chrześcijańskiej] czynili/ a vpornie y ſwowolnie naprzećiw ſię ſtawili/ maią na ćiele być karani. UstKościel 163.]

pogardzenie czego (2): CzechRozm 187v; A nam záś zá niewiárę y zá pogárdzenie łáſki nam pokazáney/ [...] ſtráſzliwe iákieś ocżekawánie ſądu y ognia zápalenia/ [...] ieſt náznácżone. CzechEp 368.

Synonim: odrzucenie.

Cf POGARDZIĆ

MZ