[zaloguj się]
[pdf]

POGONION (3) part praet pass pf

pogonion (2), pogoniony (1).

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze i drugie o prawdopodobnie jasne (tak w pogonić).

Fleksja
sg
mNpogoni(o)n

sg m N (praed) pogoni(o)n (2). ◊ pl N pogoni(e)ni (1).

Składnia dopełnienia sprawcy: pogonion przez kogo (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Dogoniony w celu pojmania itp. (3): A w thym Scháchmát zápomniawſzy ſłowá ſwego y przyſięgi ſwey/ potháiemnie zábráwſzy co miał/ viechał precż s tymi Tátáry/ ále pogonion przez Litwę poiman y związan/ przywiedzyon záſię ná Troki z iego towárzyſzmi BielKron 402v.
Szeregi: »pogoniony i pobity« (1): oni Czo, vtiekali pogonieni byli y pobici po drogach [consecuti, in viis necati iacuerunt] MiechGlab 16.

»pogonion i przywodzon« (1): Skąd niekielko razow vciekaiącz zaſię był pogonion y przywodzon [consecutus comprehensus et reductus est]. MiechGlab 31.

Cf POGONIĆ

MP