[zaloguj się]
[pdf]

POGORYWAĆ (1) vb impf

Oba o jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 pogorywåm
3 pogorywają
praet
sg pl
3 n pogorywało subst pogorywały

praes [1 sg pogorywåm.] ◊ 3 pl pogorywają. ◊ [praet 3 sg n pogorywało. ◊ 3 pl subst pogorywały.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. pogonić.

Ulegać spaleniu: [Pogorywam/ Conflagro. Volck Rrr4.]
a. Wielokrotnie: [Pogorywáły kośćioły/ páłace/ domy ſądowé/ álić hnet koſztownieyſzé/ y cudnieyſzé dáleko bywáły zbudowáné SenekaGórn 312; To zeznawali ludzie pamiętnicy, że to w tym roku 1589 szewcze jatki trzykroć pogorywały. KronMieszcz 70; [Miasteczko Bielsko] Pogorywało trzykroć w krótkim czasie LustrPłoc 20, 45; LustrWpol II 267.]

pogorywać od czego: GostGosp 22 cf Szereg.

Szereg: »zapalać się i pogorywać«: Lucżywá zá piecem nie chowáć: bo tego ſámo doświadcżenie vcży y przeſtrzega/ że ſie od tego zápaláią y pogorywáią wſzyſtki dwory. GostGosp 22.

Synonimy: palić się, płonąć.

Formacje współrdzenne cf GORAĆ.

MP