[zaloguj się]
[pdf]

POGRUCHOTANY (3) part praet pass pf

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
sg
f Apogruchotaną
pl
N subst pogruchotan(e)
G pogruchotanych

[sg f A pogruchotaną.] ◊ pl N subst pogruchotan(e) (2). ◊ G pogruchotanych (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w. s.v. pogruchotać.

1. [Rozbity na kawałki, zniszczony: [alić też nasi do drugiej [...] potłuczonej wieży pospieszeli się [...]. Jedni na onę pogruchotaną wieżę wleźli PiotrDzien 308.]
2. Urwisty, stromy; wyboisty (3) : Praerupta [...], Miásto skał á pogruchotánych mieysc. Mącz 361a.

W połączeniu szeregowym (1): Salebrae, [...] Nierówne kámieniſte/ opocżyſte á pogruchotáne mieyſcá albo drógá. Mącz 364d.

Szereg: »pogruchotany albo urywany« (1): Abruptus, Vłamány/ vrwány Abrupta loca, Pogruchotáne álbo vriwáne mieyſcá. Mącz 360d, 361c, 364d.

Synonimy: 1. podruzgany, pokruszony, połamany, potłuczony, rozbity, rozwalony, stłuczony.

Cf POGRUCHOTAĆ

JDok