[zaloguj się]
[pdf]

POIGRAĆ (6) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
inf poigrać
imperativus
pl
2 niech poigrają

inf poigrać (3). ◊ fut 1 sg poigråm (2). ◊ 1 pl poigråmy (1). ◊ [imp 2 pl niech poigrają.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w.

1. Spędzić trochę czasu na zabawie, na rozrywce, pobawić się czymś (2):
Przen (1):
Zwrot: »poigrać sobie« (1): Cżárt powiedzyał: Dopuść mi iedno Pánie/ á niechay ia z nim poigram málucżko ſobie/ vźrzyſz żeć ſie on záprzy nátychmiaſt ciebie. RejPos 330v.
a. Spędzić czas na grze hazardowej [z kim do ilu] (1): A yeſly ſzią V M thak barzo chczą ygry thedi ya zwaſcha M do ſcheſzczy groſchi poygram LibMal 1545/102v.
2. Spędzić czas na harcach, na gonitwie (4): [Niech wſtáną młodźieńcy á poigráią przed námi [ludant coram nobis] (marg) á niech ſie poiedynkiem potykáią. (–). WujBib 2.Reg 2/14.]

poigrać z kim (1): Albanus Ceſárſki hetman poſłał też do Lántgráfá mowiąc/ cżemv ty gory oſiadaſz/ cżemu nieſiędzieſz ná rownią poigramy zſobą BielKron 227v.

Zwrot: »sobie poigrać« [w tym: z czym (2), na czym (1)] (3): niewádzi mu też pocżedſzy ſobie cżego potrzebá náucżyć ſie y koniká oſieść/ y iáko ſobie ná nim poigráć RejZwierc 15; Więc też nie wadzi ieſli potemu zdrowie y drzewecżko wziąć/ nádobnie ſobie z nim poigráć/ álbo też do pierſcionká álbo do cżapecżki pomierzyć RejZwierc 113, 15.

Synonimy: 1. pograć, pokrotochwilić, pożartować.

Formacje współrdzenne cf IGRAĆ.

SBu