[zaloguj się]
[pdf]

POIMACZ (2) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
sg
N poimacz
A poimaczå

sg N poimacz (1). ◊ A poimaczå (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Porywacz [czyj; w tym: G sb i [pron] (1), pron poss (1)] (2): Plagiarius – Ludzi wolnich poimacz y przedawacz Calep 811a.
a. Ten, kto uprowadził kobietę (1): BielKron 301; [[Porwana] Pánná krzycżáłá by zá nią przyśpieſzáli. Bo acżkolwiek iey poimácż nieſrodze ſie z nią obchodźił/ [...] ále oná [...] bárzo ſie tążyłá HistOtton 59].

Synonimy: ludzikrajca, mango, martahuz, plandrownik, pleniciel, uwodziciel.

SBu