[zaloguj się]
[pdf]

POJĄĆ SIĘ (2) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w pojąć inf, praet, con).

Fleksja
inf pojąć się
praet
pl
2 m pers -ście sie pojęli
conditionalis
sg
3 f by sie pojęła
n by sie pojęło

inf pojąć się (1). ◊ [praet 2 pl m pers -ście sie pojęli.] ◊ con 3 sg [f by sie pojęła.] n by sie pojęło (1).

Sł stp s.v. pojąć, Cn brak, Linde XVIII – XIX w. s.v. pojąć.

1. [W funkcji wzajemnej: poślubić się, zawrzeć związek małżeński: Y rzekł krol [do rycerza i jego pani]: á mieliśćie ktore dźiećię od onego cżáſu ktoregośćie ſie poięli? Rycerz rzekł: mieliſmy ſyná ále vmárł. HistPonc M7.]
2. W funkcji strony biernej: Zostać zrozumianym, poznanym (2): [A By ſie rzecż lepiey poięłá/ około tych Rzecży Przypádłych; [...] potrzebá ieſt rozumieć/ y opiſáć; co to ſą te Przypádłe rzecży. HerbOdpow Nn8.]
Szereg: »pojąć się i porozumieć (a. wyrozumiano być)« (2): sthei prziczini thakowi porządek ku inſſim sprawam przistoſuiącz, aby śie tho naſſe przedśię wzieczi them liepiei poięło y iemu wirozumiano beło ListRzeź w. 18; Tá rzecż łácnoby ſie poiąć y porozumieć mogłá/ gdybyś tákie ktore mieyſcá ku przykłádu powiedźiał CzechRozm 146v.

Synonim: 1. poślubić się; 2. porozumieć, zrozumieć.

Formacje współrdzenne cf JĄĆ SIĘ.

SBu