[zaloguj się]
[pdf]

POKARAĆ SIĘ (4) vb pf

sie (3), się (1).

o prawdopodobnie jasne (tak w po-); oba a jasne,

Fleksja
inf pokarać się

inf pokarać się (2). ◊ fut 1 pl pokarz(e)my się (1). ◊ 3 pl pokarzą się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wziąć sobie za przestrogę, przestać źle postępować pod wpływem jakichś przykładów lub nauk (4): A bowiem iako ty ſkarzą Potem ſię drudzy pokarzą. RejKup b8.

W połączeniu szeregowym (1): bo ſie ieſt cżemu y podziwowáć y poſmiać/ y pokáráć/ y pomiárkowáć/ y pohámowáć. RejZwierc 53.

Zwrot: »sam (w sobie) się pokarać« [w tym: z czego (1)] (2): gdy ſie ſami vznawſſy pokarzemy maiąc napamięci vſtawicznie brzmiącą naukę twoię wuſzoch ſwoich tu iuſz ſnadz bedziemy ſie obracac ſprawami ſwemi prawie zaſloncem ſprawiedliwoſci RejPs 86; RejZwierc 90v.
Szereg: »pokarać się i pohamować« (1): Iużći wſzytko nadobnie rozważy/ rozwiedzie/ czoby mu ſie do kogo y do ciebie ſámego nie podobáło/ y s cżegobyś ſie ſam w ſobie pokáráć y pohámowáć miał. RejZwierc 90v. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]

Synonimy: pohamować się, powściągnąć się, wstrzymać się.

Formacje współrdzenne cf KARAĆ.

MZ