![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: POKARMIANIE | Następne hasło: POKARMIĆ SIĘ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
POKARMIĆ (2) vb pf
o jasne, a pochylone.
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | pokårmił |
| impersonalis | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| praet | pokårmi(o)no | |||||
| participia | ||||||
| part praet act | pokårmiwszy | |||||
praet 3 sg m pokårmił (1). ◊ [impers praet pokårmi(o)no.] ◊ part praet act pokårmiwszy (1).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.
pokarmić czego (żywotne) (2): Lábán zebrał brzemioná z wielbłądow/ y dał im plew y pokarmił ich [dabit paleam et pabulum camelis] BibRadz Gen 24/32; KochFr 134.
[pokarmić kogo, co [= kogo, co dać do zjedzenia] kim, czym (żywotne) [= komu, czemu dać do zjedzenia]: krolował tám [w Micenie] Krol Atreus/ ktory gdy ſię dowiedział/ że mu brát Thyeſtes z żoną leżał/ dzieći żony ſwey/ ktore z Thyeſtem miáłá/ pobił/ y Thyeſtem ie pokarmił [tj. nakarmił Tyesta dziećmi]. CiceroKosz g4; Tego siana nic nie przedano, ale je jako końmi tak i bydłem pokarmiono. InwBiskWłocł 1582/266.]
Formacje współrdzenne cf KARMIĆ.
Cf POKARMIENIE
MZ