[zaloguj się]
[pdf]

POKINĄĆ (3) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
sg pl
3 m pokinął m pers pokinęli
plusq
sg
3 m pokinął był
imperativus
sg
2 pokiń
3 niech pokinie

praet 3 sg m pokinął (2). ◊ [3 pl m pers pokinęli.] ◊ plusq 3 sg m pokinął był (1). ◊ [imp 2 sg pokiń. ◊ 3 sg niech pokinie. ◊ part praet act pokinąwszy, pokinuwszy.]

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII – XVIII w.

Porzucić, zaprzestać (3):

[pokinąć kogo, co: pokinuwszy ten ostatek ktory się ostal skarbu jego kroliewskiey msczi, tak tesz zony, dzieci [...] CorfusDocum 415; Jakubków psałterz potym wzięli, zaś Grzegorzowe krakowskie pieśni ulubili [...]. Złożył osobliwiej j[ego] M[ość] Pan Kochanowski Psalmy, tych się one pokinąwszy [!] chwycili Cochan II 102.]

[pokinąć czym: Iákoż Moſkwićin tákiego towárzyſtwá doſtawſzy/ przymierzem poſtánowionym z Zygmuntem pokinął/ y gorącą woynę przed śię wźiął BielKron 1597 522 (Linde).]

a. Przestać się czymś a. kimś zajmować (3):

[pokinąć co [= obiekty materialne]: iż poddani, którzy byli przyjęli [puste włóki], zaraz pokinęli nie siejąc LustrPodl 66; Ić, zawołaj ty kocugi, Niech pokinie w kuchni statki DramStp I 616.]

pokinąć co [= zajęcie] (2): Tám gdy pocżął w kłopocie lać ná wodę woſki/ Poznał iuż ſwoy vpadek/ y pokinął wroſzki. PaprPan Gg4v, X3v; [Co czynisz? Ej, przebóg! Pokiń już te modły! StryjPocząt 351].

Zwrot: »pokinąć [kogo] w wadze [czyjej]« = prawdopodobnie: przestać popierać (1): I ſam potym Porſená widząc [Tarkwiniusa] vpornego/ Pokinął go był w wadze Senatu Rzymſkiego. PaprPan Ggv.

Synonimy: odrzucić, porzucić.

Formacje współrdzenne cf 1. KINĄĆ.

KW, JDok