[zaloguj się]
[pdf]

POKŁOĆ (1) vb pf

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
inf pokłoć
praet
pl
3 m pers pokłoli

[inf pokłoć.] ◊ praet 3 pl m pers pokłoli (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVIII w.

Zadać wiele ran kłutych:
[Zwrot: »[kogo] pokłoć ranami«: Ale iáko nie wyſzłá s ſkáły wodá/ áże w nię vderzył z roſkazánia Bożego Moiżeſz: Ták też Kryſtuſá potrzebá było pokłoć ránámi/ s kthorych kreẃ ſwoię wypuśćił ku náſzemu duſznemu napoiowi. GilPos 40.]
a. Pozabijać bronią kłutą [kogo (pl)]:
Szereg: »pokłoć, porąbać«: Pyotr Voyewoda [...] dlya thęgo go [syna] bil za dzyerzal za ſzwe poſli ktore ſzam pobyly kthori bil naylyepſchi tham naſzmyercz vbyth a drvgych porambaly ſlvzebnyky yem wſzitky pokloly porambaly. LibLeg 11/163.

Synonimy: podziurawić, poranić.

Formacje współrdzenne cf 2. KŁOĆ.

Cf POKŁOCIE, POKŁOTY

EBo, IKar