[zaloguj się]
[pdf]

POKRZEPCZYĆ SIĘ (5) vb pf

sie (3), się (2).

o oraz e jasne.

Fleksja
inf pokrzepczyć się
praet
sg
1 m -m się pokrzepczył
3 m pokrzepczył się

inf pokrzepczyć się (1). ◊ fut 3 pl pokrzepczą się (1). ◊ praet 1 sg m -m się pokrzepczył (1). ◊ 3 sg m pokrzepczył się (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Wzmocnić się fizycznie, nabrać sił, wrócić do zdrowia; supervalescere Vulg; colligere se Mącz (3): Pothym záſię ſmokowie wſpomniawſzy ná ſwe przyrodzenie pokrzepcżą ſię/ á zebrawſzy ſię mocą wielką vdádzą ſię w pogonią zá nimi. BibRadz 4.Esdr 15/31; Mącz 187c.
Zwrot: »z choroby się pokrzepczyć« (1): Nondum plane sum confirmata valetudine, Yeſzczem mdły/ słáby/ nieowſzekim ſie z choroby pokrzebczył. Mącz 474c.
2. Umocnić się, utwierdzić się w czymś (2): Colligere animum et cogitationem, Pokrzepczić ſie. Mącz 187c.
Zwrot: »pokrzepczyć się w wierze« (1): Lecż przyſzedwſzy kſobie [św. Piotr] ná Boſką rękę Chryſtuſa fwego wzywáiąc go/ pokrzepcżył ſię w wierze SkarŻyw 597.

Synonimy: 1. otrzeźwić się, posilić się, zmocnić się; 2. umocnić się, utwirdzić się, wzmocnieć.

Formacje współrdzenne cf KRZEPIĆ.

LWil