[zaloguj się]
[pdf]

POKUMAĆ SIĘ (3) vb pf i impf

pf (3), [impf [praes]].

oraz a jasne.

Fleksja
inf pokumać się
indicativus
praes i fut
sg
1 pokumåm się
praet
sg pl
3 m pokumåł się m pers pokumali się

inf pokumać się (2). ◊ [praes 1 sg pokumåm się.] ◊ praet [3 sg m pokumåł się.] ◊ 3 pl m pers pokumali się (1). ◊ [part praet act pokumåwszy się.]

Sł stp, Cn brak, Linde także XVII w.

Wejść z kimś w związki (3):
[Przen:
Zwrot: »pokumać się z czartem«: Iezuitowie powiádáią/ iż nieſzcżęſliwi heretycy [...] nie tylko ſie pokumáli s Cżárthem/ ále y ſzcżyrość piſmá popſowáli y sfáłſzowáli GrzegŻarnPos 1582 740v (Linde).]
a. Zaprzyjaźni(a)ć się, (z)bratać się (2): Animum alterius cum suo commiscere, Pokumáć ſie/ ſtowárziſzić ſie yeden s drugim. Mącz 224a; [Pokumam ſię/ Amicitiam seu familiaritatem ineo, convenio. Volck Sss].

pokumać się z kim (1): In familiaritatem alicuius venire, Potowárziſzić/ pokumać ſie s kim. Mącz 480c.

b. [Zawrzeć małżeństwo, ożenić się [z kim]: ieſli to ten [tj. Luter] vſtáwi/ ktory bywſzy Mnichem [...] z Mniſzką ſie pokumał/ y názwał to pocżćiwym Małżeńſtwem y łożem niepokalánym: co ieſt omierzłym cudzołoſtwem WujPosN 1584 I 233 (Linde).]
c. Zawrzeć układ polityczny, przymierze (1):

pokumać się z kim (1): Węgrzy ie [Połowców] zową Chumi/ iż ſie z Ruſią pokumáli/ bo po Ruſku kum Kmotr. BielKron 350v; [StryjKron 267 (Linde)].

[Szereg: »pobratać się i pokumać«: Tedy też záraz tym Pánom y Rycerſtwu Zmodźkiemu [...] dał oſiádłośći w Ruſkich Xięſtwach/ ktorzy pobrátawſzy ſię y pokumawſzy z Ruſią Chrzeſćiány/ ony puſtynie ktore odłogiem leżáły [...] oſadzáli StryjKron 267 (Linde).]
d. [Porozumieć się w sprawach religijnych: Nie zjednocili się między sobą sami księża, ale zjechawszy się niektórzy z nich barzij się w sektach pokumali AktaSynod I 185.

pokumać się z kim: [Mikołaj de Fer] do Genewy zbiegſzy/ z Kálwinem ſię pokumał BolHist D4; BronApokr 117.]

Synonimy: a. potowarzyszyć się, spiknąć się, sprzyjaźnić się; b. ożenić się.

Formacje współrdzenne cf KUMAĆ SIĘ.

Cf POKUMANIE

LWil