« Poprzednie hasło: POKUTOWAĆ | Następne hasło: POKUTUJĄCY » |
POKUTOWANIE (18) sb n
Oba o lub a jasne (w tym w a 1 r. błędne znakowanie); e z tekstów nie oznaczających é lub -é.
sg | |
---|---|
N | pokutowani(e) |
G | pokutowaniå |
D | pokutowaniu |
A | pokutowani(e) |
I | pokutowani(e)m |
L | pokutowaniu |
sg N pokutowani(e) (3). ◊ G pokutowaniå (4). ◊ D pokutowaniu (1). ◊ A pokutowani(e) (6). ◊ I pokutowani(e)m (1). ◊ L pokutowaniu (3).
Sł stp notuje, Cn, Linde brak.
W połączeniach szeregowych (2): KrowObr 141; O byſmy nie vtracáli niewinnośći ktorą nam Chryſtus ná chrzćie dáie. [...] Co gdy ſię trafi/ byſmy wżdy o ſobie znowu rádźić/ á do wtorego chrztu: nie z wody ále z płákánia y pokutowánia y ſpowiedźi św. vtrat náſzych wetowáć vmieli SkarKaz 516b.
[pokutowanie za co: ModlKobiet 38v cf »ucierpienie i powanie«.]
pokutowanie czyje (1): bo w iego [Adama] pokutowániu ſrogim/ nie mogł go iuż więcey cżárt nigdy námowić k ſwey woley. BielKron 3.
W połączeniach szeregowych (2): Ieſt teſz ochędoſtwo prawdziwe przepowiedánie ſlowå Bożego/ prawdziwe ſzáfowanie Swiątośćiámi iego/ prawdziwe odrodzenie/ pokutowánie/ y vmartwienie ćiałá ſwego. KrowObr 116; ArtKanc A10v.
»uznanie a pokutowanie« (1): Miłośiemy, dobrotliwy Zbáwicielu grzeſznych/ [...] Rácż nam dáć wſzyſtkim vznánie/ á k temu pokutowánie. ArtKanc L9.
Cf NIEPOKUTOWANIE, POKUTA, POKUTOWAĆ
SBu