[zaloguj się]
[pdf]

POLICZAĆ SIĘ (2) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w policzać).

Fleksja
indicativus
praes
sg
3 policzå się
conditionalis
pl
1 m pers byśmy się policzali

praes 3 sg policzå się (2). ◊ [con 1 pl m pers byśmy się policzali.]

Sł stp s.v. policzać, Cn, Linde brak.

1. W funkcji biernej: być uważanym, poczytywanym [komu wedle czego] (2): Lecż robotnikowi zapłátá niepolicża ſię [non imputatur] wedle łáſki/ ále wedle długu. BudNT Rom 4/4.

policzać się do czego (1): A nie robiącemu/ lecż wierzącemu w onego co vſpráwiedliwiá niezbożniká/ policża ſię [reputatur] wiárá iego do ſpráwiedliwośći BudNT Rom 4/5.

2. [W funkcji zwrotnej: uważać siebie [za kogo]: Iſcie byſmy też vcżynili wſzytko co nam Bog roſkazał/ przedſię Pan roſkázuie nam ábyſmy ſie policżáli zá ſługi niegodne. GilPos 209.]

Synonimy: 2. poczytać się, uważać się, uznawać się.

Formacje współrdzenne cf LICZYĆ.

EB