[zaloguj się]
[pdf]

POLUBIĆ SIĘ (1) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf polubić się
praet
sg
3 n polubiło się

inf polubić się. ◊ [fut 3 sg polubi się. ◊ praet 3 sg n polubiło się.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

1. [Spodobać się:

polubić się komu: Si nunquae vult dicere pergit, ea quae non vult audiet. Ieſli mi będzie mowił co ſię mu widzi/ Vſlyſſy ſobie co ſie mu nie polubi. TerentMatKęt R; Niemożemy przećiw temu co ſie iemu [Bogu] polubiło [extra placitum eius] co ine go [!] ſtobą mowić. Leop Gen 24/50 (Linde s.v. polubić). Cf polubić się komu w kim.

polubić się komu w kim: To ieſt ſyn moi myłi/ w ktorym mi śię polubiło [Luc 3/22] RhegSeklLek N7v; Thy ieſteś ſyn moy miły/ w tobie mi ſie polubiło [in te complacui mihi] Leop Luc 3/22 (Linde s.v. polubić).

cum inf: Polubiło ſie/ práwi [św. Paweł]/ przezeń [tj. przez Chrystusa] poiednáć wſzytko ku ſobie BudArt L3v.]

a. [Zachcieć się [komu]:
Szereg: »co zachce i co się mu polubi«: bo ieſli będźie wolno káżdemu/ co zechce/ y co śię mu polubi/ czynić rc. [quaeque pro libidine sua facere] w krotce zniſzczeie y ſkáźi ſię wſzyſtko. HerburtArt 98 (Linde s.v. polubić).]
2. Przypodobać się [komu] (1): GDy żydowie chtzątz ſie polubitz ſwym ſtarſſym/ tam ſie na niego [Jezusa] rzucili. OpecŻyw 114v.

Synonimy: 1. spodobać się; 2. ukochać się, przypodobać się.

Formacje współrdzenne cf LUBIĆ.

KO