« Poprzednie hasło: LUBIĄCY | Następne hasło: LUBIĆ SIĘ » |
LUBIĆ (66) vb impf
inf | lubić | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
indicativus | ||||||
praes | ||||||
sg | pl | |||||
1 | lubię | |||||
2 | lubisz | lubicie | ||||
3 | lubi | lubią |
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | lubił |
imperativus | |
---|---|
sg | |
3 | niechaj lubi |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | byś lubił | m pers | |
3 | n | subst | by lubiły |
inf lubić (2). ◊ praes 1 sg lubię (6). ◊ 2 sg lubisz (4). ◊ 3 sg lubi (36). ◊ 2 pl lubicie (1). ◊ 3 pl lubią (9). ◊ praet 3 sg m lubił (3). ◊ imp 3 sg niechaj lubi (1). ◊ con 2 sg m byś lubił (2). ◊ 3 pl subst by lubiły (1). ◊ part praes act lubiąc (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
lubić co (40), kogo (8): Ty lubiſz mieścá chłodzące/ Iáſkołká záśię gorące. BierEz O3; KromRozm II 12, 12v; OrzRozm Pv; Dziwuiemy ſie twoiey pyſze bez miáry/ ktorey y ſámi bogowie nie lubią BielKron 124, 116v, 128v; KochSat B4; Prot A2v; GórnDworz B3v, F; BiałKat 23v; BielSpr 15v; Kto źle cżyni álbo vcży/ ten świátłośći nie lubi/ áby ſie nie obiáśniły vcżynki iego. WujJud 216v; BudBib Ps 4/2 [3], 5/4 [5], 36/28; WierKróc Av; Iákoby to w twey mocy y woley było/ żebyś ſobie obráć mogł to coć by ſie ſpodobáło: á tego záś/ cżegobyś nielubił/ zániecháć. CzechRozm 248; Ian Witowſki piſarz Trebowelſki. [...] Wierzę iże go Bachus przyſłał w ten kray w dáry/ Bo widzę lubi trunek á práwie bez miáry PaprPan I4v, D4, Ff3v; KochPs 140, 212; NiemObr 15, 113; KochEpit A2v; Wy tedy/ co kto lubi/ moi towárzyſze/ Pijćie/ grayćie/ miłuyćie: Ian fráſzki niech piſze. KochFr 58, 75; Ale iáko wgorączce człowiek lubi wodę/ Máło ſye rozmyśláiąc że mu nieśie ſzkodę: Ták łákomſtwo bezecné ludzką myśl fáłſzuie KochDz 105; KochMarsz 154; BielSen 12; KochPieś 21; PudłFr kt, 26; GórnTroas 31, 40, 73; GrabowSet Ov; POkoiu moy drogi/ [...] Bądź zemną pokim żywy/ wſzák też twoie Ołtarże lubię nád wſzyſtkie boie. RybGęśli B3v; KlonKr B4; PowodPr 32; CiekPotr 18; pokóy lubię: ten mię do ſytośći Cieſzy GosłCast 9, 9, 33, 35; PudłDydo [B5]v.
W przeciwstawieniu: »lubić ... brzydzić się« (1): Tego naprzod bądź pewien/ iż Bog wſzitko widzi A iako cnotę lubi/ tak ſię grzechem brzidzi. KochSat B4.
Czás łákomy nas pożrze/ y zágubi/ Pan ábo ſługá równo wſzytkié lubi. GórnTroas 31.
»nawidzieć albo lubić« (1): kto może náwidźieć albo lubić ſkępcá/ ſmrodá wiecznego OrzRozm Pv.
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): Moiá fébrá nie lubi/ kiedy nád nią báieſz. PudłFr 46.
Formacje współrdzenne: lubić się, oblubić, polubić, polubić się, przylubić, przylubić się, ulubić, ulubić się, zalubić się, zalubieć, zalubieć się, zlubić, zlubić się; lubować, lubować się, oblubować, polubować, ulubować, zlubować.
KCh