[zaloguj się]

OBLUBIĆ (4) vb pf

o jasne.

Fleksja
inf oblubić
praet
sg
3 m oblubił

inf oblubić (1).praet 3 sg m oblubił (3).

stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Wybrać, upodobać sobie [kogo (2); zawsze: sobie] (4): [Plotinus] Też ſobie mieſce pokoyne oblubił aby ſie wſzech nierządnoſci vwarować mogł BielŻyw 95.
Zwroty: »oblubić za małżonkę« (1): Gdyż pánnę Polixenę ſobie oblubił zá małżonkę/ poſlimy k niemu áby ná ſlub przyiechał BielKron 59.

»oblubić za oblubienicę« (1): [Pan Jezus] Tu teéż matkę ſwięta cerkiew krzeſciańſką oblubił ſobie za oblubienicę OpecŻyw 36v.

Szereg: »oblubić a upodobać« (1): nie ſzukay inſzych ſtanow á inſzych wymyſłow ſwiátá tego/ oprocż zakonu tego/ kthory Pan Bog ſobie miedzy inemi wſzytkimi oblubić á vpodobáć racżył RejPos 43.

Synonimy: ukochać, upodobać, wybrać.

Formacje współrdzenne cf LUBIĆ.

Cf [OBLUBIENIE], OBLUBIONY

DDJ