![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: OBLUBIAĆ | Następne hasło: OBLUBIENIC » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
OBLUBIĆ (4) vb pf
o jasne.
Fleksja
| inf | oblubić |
|---|
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | oblubił |
inf oblubić (1). ◊ praet 3 sg m oblubił (3).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).
Znaczenia
Wybrać, upodobać sobie [kogo (2); zawsze: sobie] (4): [Plotinus] Też ſobie mieſce pokoyne oblubił aby ſie wſzech nierządnoſci vwarować mogł BielŻyw 95.
Zwroty: »oblubić za małżonkę« (1): Gdyż pánnę Polixenę ſobie oblubił zá małżonkę/ poſlimy k niemu áby ná ſlub przyiechał BielKron 59.
»oblubić za oblubienicę« (1): [Pan Jezus] Tu teéż matkę ſwięta cerkiew krzeſciańſką oblubił ſobie za oblubienicę OpecŻyw 36v.
Szereg: »oblubić a upodobać« (1): nie ſzukay inſzych ſtanow á inſzych wymyſłow ſwiátá tego/ oprocż zakonu tego/ kthory Pan Bog ſobie miedzy inemi wſzytkimi oblubić á vpodobáć racżył RejPos 43.
Synonimy: ukochać, upodobać, wybrać.
Formacje współrdzenne cf LUBIĆ.
DDJ